DIEPZEEGEDICHT
Martijn Benders
De zee ligt op haar rug tegen de sterren te blaffen.
In haar diepte die geen spiegels kent
trekt een fakkeltocht van vissen langs
oogloze meutes van eenlingen en amoebes.
In dit stokerig donker
heeft de lelijke luchtwortel van de logica
nooit een bodem kunnen vinden
omdat echo's hem verslonden voor
hij het water bezenuwen kon.
De zon is er een vreemde groente.
Dromen kennen geen begin of einde.
Op de vertroebelde trapezes van de rotsen
gymt alleen wier. Hier komen klaagzangen,
onbezorgde brieven, zelfmoordenaars
en verweesde ogen samen in een stokoude
rite van wrakkenmuziek.
En als je goed luistert
hoor je de tijd zelf traag snikken;
op de bodem, die nooit iemand waarnam,
foto's die de duvel van onze dromen nam.
You have read this article Dutch poems
with the title DIEPZEEGEDICHT / Martijn Benders. You can bookmark this page URL http://tempepoetry.blogspot.com/2011/05/diepzeegedicht-martijn-benders.html. Thanks!
No comment for "DIEPZEEGEDICHT / Martijn Benders"
Post a Comment